برخلاف رویکردهای گذشته که با ساختارهای سنگین، تصمیمگیریهای کُند و ضعف در اجرا همراه بود، تیم جدید مدیریتی با تکیه بر سرعت، چابکی و روحیه پاسخگویی، توانست مسیر تولید را از رکود بهرشد بازگرداند.
افزایش قابل توجه تیراژ روزانه تولید، مهمترین شاخص این تغییر بود؛ شاخصی که توانست عقبماندگی انباشتهشده طی ماههای گذشته را تا حد زیادی جبران کند. ایرانخودرو در پایان سال ۱۴۰۳ موفق شد ۵۳۷ هزار و ۸۰۹ دستگاه خودرو سواری تولید کند. این مساله در شرایطی تحقق یافت که بدون اصلاحات مدیریتی، ایرانخودرو سال را با عقبماندگی تولید خاتمه میداد.
نکته مهم اینجاست که افزایش تیراژ نه حاصل یک سرمایهگذاری کلان یا تحول تکنولوژیک، بلکه نتیجه مستقیم تغییر نگاه مدیریتی و اصلاح ساختار درونی شرکت بوده است. ورود مدیران بخشخصوصی، فضای تصمیمگیری را از حالت سکون خارج و بهحوزه اجرا وارد کرد؛ بهگونهای که اقدامات مشخصی مانند اصلاح زنجیرهتامین، بهینهسازی فرآیند تولید، افزایش بهرهوری نیروی انسانی و حذف موانع اجرایی، بهسرعت در دستور کار قرار گرفت.
در نگاه مدیران جدید، تولید صرفا یک عدد نیست، بلکه نشاندهنده عملکرد یک سیستم است؛ سیستمی که اگر در جای درستی قرار گیرد، میتواند در کوتاهترین زمان، بیشترین بازدهی را داشته باشد.
همین دیدگاه موجب شد در واپسین روزهای سال، ایرانخودرو بخشی از عقبماندگی ماههای قبل را جبران کرده و خود را برای سالی متفاوت آماده کند. مدیران جدید ایرانخودرو وعده دادهاند که این روند در سال ۱۴۰۴ با قدرت ادامه پیدا کند.
آنها با تکیه بر تجربیات ماههای گذشته، در پی آن هستند میزان تولید را افزایش دهند. ذکر این نکته ضروری است که یکی از دیگر تغییرات مهم در این دوره مدیریتی، تمرکز ویژه بر اصلاح فرآیندهای تولید و افزایش کارایی در تمام بخشها بود. مدیران جدید ایرانخودرو با تجزیه و تحلیل دقیق مراحل مختلف تولید و شناسایی گلوگاهها و موانع موجود، موفق شدند فرایندهای زمانبر و ناکارآمد را بهحداقل رسانده و ظرفیت تولید روزانه را بهسرعت افزایش دهند.
این امر نهتنها بهکاهش هزینههای تولید کمک کرد، بلکه سبب شد خطوط تولید بدون وقفه و با کمترین میزان اختلال بهکار خود ادامه دهند.